Biografie

Louis Rautenbach

Resensie:

RESENSIE VAN:

DIE SON KOM OP.

DEUR:

P.C. Viljoen.

Daar is ‘n liedjie wat lei:

I believe in miracles,

I’ve seen a soul set free,

Miraculous the change in one

Redeemed through Calvary.

I’ve seen the Lily

Push it’s way

Up through the stubborn Soul

I believe in miracles

For I believe in You.

Louis, van die eerste tot die laaste blad, onderwerp jou aan jou eie gewete en jou eie feilbaarheid.

Ek bevind myself dat ek deur die hele boek,, ondersoek instel, en het gewonder watter beeld ek weerspieël.

Diktatorskap is gewoonlik ʼn uitvloeisel van die mens se eie onvermoë en die besef van eie onvolmaaktheid wat ons soos ʼn laag verf oor die krake in ons lewe verf, sodat ander net die oppervlak, die masker wat ons dra, kan sien. ʼn Lewe van ontkenning veroorsaak ʼn veroordelende gees, want om ander deurentyd te veroordeel en te bestraf, laat mens se bewustheid van jou eie foute verdof. En hoe langer mens in hierdie beskuldigende staat lewe, hoe makliker raak dit om te bestraf en te veroordeel. Ons raak onsensitief teenoor ander se brose menswees. Daardie emosionele senuwee verloor sy gewetenswaarde. Emosionele en geestelike volwassenheid tree in die dag wanneer ons ons eie onvolmaaktheid besef en erken, en in nederigheid en met begrip vir ander, daarmee saam kan leef..

Die kern van hierdie verhaal, saamgevat in hierdie insiggewende paragraaf.

Nie net sal ek enige iemand aanraai om hierdie boek te lees, as gevolg daarvan dat dit ‘n boieënde verhaal is, waar jy jouself bevind in die lewens, lief en leed, van Albert, Susan, Altus en die oulike Jaco nie, maar ook as hersiening van elkeen se vooropgestelde idees, en ‘n rigting wyser, ‘n openbaring aan elke kind van God.

Knap gedaan Louis, beslis nie ;n boek wat goedsmoeds opgeneem kan word nie…